Libanon bikkels op reis.

We gaan terug naar Libanon op de motor. We vertrekken mei 2014 en keren weer terug op veteranendag in Den Haag.


maandag 9 juni 2014

Etappe 20: De natte tocht....(Uchisar-Bolu)



Hallo volgers,


We zijn goed aan onze nachtrust toegekomen in het  leuke pensionnetje in Cappadocie, alleen weer veel te voeg wakker geworden... Het ontbijt was pas om 07.30 uur, dus eerst maar weer inpakken en optuigen (hierin zijn we inmiddels zeer behendig) en daarna aan het ontbijt.

De gastheer was zeer vriendelijk, moet toegeven iedereen is zeer gastvrij. Om 08.00 uur zaten we aan tafel en lieten het ons heerlijk smaken. Na het ontbijt zijn we gaan rijden, het was inmiddels 09.15 en we hadden de tijd. 

De bedoeling was dan ook om rond te toeren en te gaan genieten van de schitterende omgeving. Helaas was het weer heel slecht weer, dus hadden ons al in onze regenpakken gehesen. Het werd zelfs zo slecht, dat we maar hadden besloten om toch maar vast koers te zetten naar Ankara. Ja, gewoon even 368 km rijden.









Aan de regen kwam echt geen eind, en onze regenpakken waren daar daar dan ook niet tegen bestendigd. We waren op een gegeven ogenblik allebei helemaal doorweekt... We hadden het nu echt koud..... Van de regen in de drup zeg maar... hahaha!

Na zo'n 110 km werd het eindelijk beter en droogden we redelijk snel op. We hadden besloten bij de eerste de beste stopplaats te stoppen. Daar hebben we de pakken uit gedaan. Rijdt wel prettiger moet ik zeggen. De man van het tankstation keek zijn ogen uit we zagen er niet uit ;). Na een uurtje lachen en veel thee zijn we verder gereden.

Het bleef nu redelijk weer en na een paar uur rijden kwamen we aan bij een soort van truckersrestaurant, waar we besloten wat te gaan eten.

Wat een lol hadden de mensen daar om ons, dat hoorde je en voelde je. Het leuke was dat ze een soort van buffet hadden uit de Turkse keuken, heerlijk hoor!  André nam bonen met wat vlees en ik heb van alles een beetje genomen echt lekker. Na heerlijk getafeld te hebben zijn we weer op weg gegaan. 

We hadden voor de zekerheid de pakken bij de hand gehouden (hadden we ze maar aangetrokken..grrrr). We waren echt maar net 100 meter op weg toen er een wolkbreuk los barstte. André zat zo in het pak...met de nodige nattigheid.... maar Henny kreeg de rits van zijn pak niet los..... Resultaat: zeiknat voor dat hij zijn pak aanhad..... Dan maar zo op de motor.... Het heeft zelfs even gehageld. 

We vervolgden onze weg naar Ankara. Na een paar uur kwamen we in de voorstad van Ankara aan. Daar konden de pakken eindelijk weer uit en gelukkig  waren we al aardig opgedroogd.  

Nog even bijtanken en de grote stad in op zoek naar een slaapplaats... Nou dat valt dus niet mee. Volgens de navigatie gingen we naar het centrum.  We zijn op een gegeven ogenblik op een groot plein maar de stoep op gereden om even uit te rusten en alles eens goed te bekijken. Gelijk weer verschillende mensen die je welkom heten en vragen 'where're you from'? . Dat was leuk en er was zelfs een jongen die Nederlands sprak. Aan hem vroegen we dan ook waar we een leuk hotelletje konden vinden en hij legde het goed uit.



En ja hoor, we zagen het aan komen.. een turk die het fototoestel niet recht kon houden. Dat was even grote pret. André maar gebaren van hou dat ding nou is recht. Maar hoe hij ook lulde en gebaarde.. het hielp allemaal niks. We werden zo vast gelegd.










We reden volgens de uitgelegde route en kwamen zo onderhand voorbij alle ambassades ter wereld, vooral de Amerikaanse is zeer zwaar bewaakt!
Wat een paleizen. We willen ook ambassadeur worden. Volgens ons niet zo'n gek baantje.

Eindelijk hadden we het hotel gevonden en ja hoor natuurlijk in de buurt van de ambassadeurs. Ga het wel even navragen zei Andre....180 euro voor 1 nacht. Uhhhh nee..... dit was iets te veel boven ons budget!. Weet je, zeiden we tegen elkaar, laten we anders nog maar wat door rijden richting Istanbul. De weerberichten waren voor hier ook niet om naar huis te schrijven.




Dat hebben we dan ook maar gedaan. Maar voor je Ankara uit bent dan ben je al gauw 3 kwartier verder...Maar we hadden er al snel de vaart weer in.
We zouden nog 20 tot 30 km rijden, maar hebben uiteindelijk nog 188 km gereden, en kwamen in stad in de stad Bolu aan. En ja hoor we kwamen aan in

hartje centrum nadat we dwars door de winkelstraat reden.... Waar je niet mag rijden natuurlijk.... En dan heb je bekijks met twee volgepakte motoren. Maar ja, de Tom Tom van André was zo éénmaal ingesteld. En we wijken niet van koers af natuurlijk. Graag de kortste weg met zulke zware machine's.



Toch een mooie straat om door te rijden. De work of fame straat.
                                     En vooral niet omkijken !!!!!


Daar hebben we een schitterende hotelkamer geboekt. Nadat we ons hadden opgeknapt zijn we wat gaan lopen en hebben een bak koffie gedronken in een koffie shop... hahaha... nee niet zo een als in Nederland.... ;). Na wat heen en weer gevraag om ergens een biertje te krijgen (niet dus) hebben we maar iets gedronken in het hotel en zijn we naar bed gegaan. Moe en voldaan zijn we in slaap gevallen...

Wordt vervolgd.....

Groetjes  André en Henny